Rysy

Rysy

Rysy

Patrzę... tam roztopione szarych mas bałwany,

Zapędzone ku gwiazdom w burzliwym pochodzie,

Gdy Bóg: stań się! powiedział przy świata porodzie,

Ścięte zimy oddechem stanęły jak ściany!

Grzywą śniegów zastygły na ich karkach piany,

Lód ich gardła płomienne zamroził na spodzie,

Słońce o nie potrąca przy dziennym obchodzie:

To młodość świata skrzepła! królestwo Marzany!

Całe życie się zbiegło w mym oku zdumiałem:

Tam - chmur morze, tam dalej... orły? nie, kozice!

Tam - step śniegu bieleje między turni wałem.

Tam w powiekach skał jeziór czernieją źrenice

I rząd grzbietów obrosłych zimy runem białem,

Wielkoludów - z dum górskich - skamieniałe lice!

FRANCISZEK NOWICKI